Á nýjum vinnustað gerast alltaf skrítnir hlutir, komst til dæmis að því áðan að geraugun mín eru svo rispuð að ég sé varla út. Komst af því fyrir hreina tilviljun af því það er svo bjart og dásamlegt hérna inni. Sjáum hérna aðeins yfir fjöllin og snjófölina sem liggur yfir þeim. Þetta er alveg dásamlegt.
Erum að undirbúa júrópartýið á fullu, plana Silvíu kokteilinn, áttfittin og allt, ég er að spá í að gerast meirað segja svo gróf að kíkja í smáralind á fimmtudagskvöldið og athuga hvort ég sé ekki eitthvað sem ég get verið í, orðin alltof þreytt á öllum þessum svörtu langerma bolum sem ég á, finnst ég aldrei vera í neinu öðru!
Fórum aðeins út í gær, reyndar fyrradag líka, röltum staða á milli, má eiginlega segja að við höfum tekið alla línuna... Vegamót, Sólon, Óliver, Kaffibarinn, Sirkus... Bergþórugatan... Dásamlegt og í þessu fína veðri. Það varð ekki gaman fyrr en í endann á þessu rölti Kaffibarinn og Sirkus rifu upp annars súra stemmingu á hinum stöðunum. Það eina sem skyggði á gleðina var saumurinn á síðunni minni sem ég er skíthrædd um að rífa upp. Engin læti í mér næstu daga svo mikið er víst. Ég segi bara núna eins og ég sagði við Miss Clausen... ÉG GET ALVEG VERIÐ RÓLEG Í SMÁ STUND.
Búin að fá email frá útlöndum síðustu daga, eitt valentínusarkort frá Jamie í Kólumbíu og svo kveðjur frá Helinu í Ástralíu, Yalia í Mexíkó og Tínnu á Fiji! ohhh... mig langar að heimsækja þau öll. En fyrst ætla ég að verða eitthvað... en hvað???? ég veit ekki, eina sem ég veit er að það verður ekki slutty travel agent.