Mér finnst einkar leiðinlegt að þekkja:

sjómenn: þeir eru alltaf svo langt í burtu á einhverju stóru vatni, og svo sjaldan hægt að tala við þá, svo í þau skipti sem þeir reyna að hafa kontakt þá er ég bara á einhverju flandri og má ekkert vera að því að tala við þá. Svo þegar mig langar að tala við sjómenn þá eru þeir bara aftur farnir á vatnið stóra! Don´t like...

Fólk í útlöndum: Svipað og með sjómennina.. nema það er fólk sem ég er ekki búnað hitta í langan langan tíma... 8 ár jafnvel... næ í mestalagi kontakti við þau á MSN sem er eins ópersónulegt og það bara gerist, verra en sms! don´t like...

Fararstjóra: sérstaklega þegar þeir vilja þekkja mig og ég vil ekki þekkja þá.. reyna að halda uppi við mig samræðum í lengri lengri tíma og eru ekki að taka hintinu að ég vilji ekki tala við þá. MÉR FINNST FARARSTJÓRAR EKKI SKEMMTILEGIR! don´t like...

Stelpur í ástarsorg: Komin með nóg af þessu... væl og röfl og kvart og kvein eru ekki það skemmtilegasta sem ég veit.. hvað þá að þurfa að sitja í gegnum upprifjanir af hinu og þessu sem kemur mér ekkert við. Afhverju er ég alltaf valin í svona fyrirlestra? ég hef aldrei lent í ástarsorg! don´t like...

Glæný pör: Hvað í fjandanum er það að geta ekki látið hvort annað vera þessa smá stund sem annað fólk er í kringum þau? það getur líka alveg verið of mikið af hinu góða... don´t like..

Listinn er nú ekki lengri í þetta skiptið en ég lofa að það er mikið mikið meira.. annars þá tek ég fólki eins og það er svona yfirleitt.

kv.
Þuríður