Þessa stundina er Akureyri ekkert að tapa sér í vinalegheitum. Rok og meira rok og himininn er næstum því svartur. Oj bara. Ég er alveg búin að koma mér fyrir. Ég og Hiddi eða meira samt bara Hiddi kláraði að skrúfa borðið mitt saman áðan. Það eina sem mig vantar núna eru hillurnar mínar sem er ennþá í Mývatnssveit. Þá er þetta allt komið.

Er annars bara að bíða eftir Maríu, við ætlum að gera hluti. Hvaða hluti gerir maður á Akureyri?
Ég veit það ekki... Sambýlismenn mínir eru á fulla í að kynna Akureyri stanslaust, gaman að fara hingað, gaman að gera hitt og þetta og blah. Finnst ég kannski ekki vera alveg nótu yfir mig spennt yfir þessu öllu saman. En sei sei, það kemur.

Síminn minn er ennþá í viðgerð hjá Elko. Ég get svo svarið það, aldrei aftur ætla ég að eiga viðskipti við Elko, þvílíkt skítafyrirtæki. Svo bara rífa þeir kjaft, ég hefði rifið kjaft á móti ef ég hefði ekki verið nýkomin frá tannlækninum og svo dofin í munninum að ég gat ekki talað.

Tannlæknirinn já.... ojjj æjæj ég vissi að þetta myndi fara svona. Eða svoleiðis... það var ein pínulítil skemmd sem hún þurfti að gera við. Ég var svo stressuð að ég ríghélt mér í stólinn, svo fast að ég er með harðsperrur fyrir vikið. Svo þegar ég sá deyfingarsprautuna nálgast byrjuðu tárin bara að leka. Svo vældi ég í smá stund og síðan bara blankó, sjittt mér er alveg ekki vel við svona tann dót einhvernskonar. Nema hvað segir ekki síðan tannlæknabeyglan mér það að það þurfi að taka ENDAJAXLA..................... ég veit ekki, ég get ekki, í alvöru.... það bara verður að svæfa mig ef það á að taka úr mér endajaxlana....

Fór næst til húðsjúkdómalæknis. Þar var ég greind. Loksins. Gleði og kannski ekki gleði. Smá sjokk. Fullt af lyfjum. Nýtt mataræði. Nýtt óþol. Skrítið.






ÉG Á AFMÆLI Á MORGUN!