...its time to be a big girl now...



Það er kominn desember og allt í gangi...

...spítaladvölin gengur vel. Ég hef alltaf verið góð í samskiptum við gamla fólkið og við unum okkur þarna saman í tjörunni, ljósunum og kalíumböðunum. Stundum líður mér eins og í bíómynd þegar ég er komin í bláa sjúkrahússgallann, síðbrækurnar með typpagatinu og blá vansniðna, götótta og tjörótta bolinn í stíl. Í frístundum spilum við bridds og horfum á fréttir og hneykslumst á gúrkutíð og glataðri fréttamennsku... það er gaman að hneyklast með Sigurði og Ólafi.

Ég er sem sagt í helgarfríi frá spítalanum núna... það er ekkert internet á spítalanum... EKKI NEITT.... en ég er með símann minn og mér finnst gaman að tala í símann á spítalanum...

Á föstudaginn fór ég á tónleika... eða eitthvað global battle of the bands. Það var sérdeilis gaman, ég náttúrulega fór úr að ofan og neðan og var æst grúppía eins og ég er venjulega. Fauk í fyrsta skipti alvörunni í vindinum með Hildu og fékk ókeypis sálargreiningu þar sem maðurinn sagði að ég væri ofvirk. Hvernig sá hann það strax segi ég nú bara... Svo sagði hann að Hilda væri þynglynda rokkvinkona mína og bauð okkur upp á kók. Herramaður.


Helgar eru skrítnar og allir dagar eru skrítnir maður veit aldrei hvað gerist og svo gerist eitthvað stórfurðulegt sem enginn bjóst við að myndi gerast. Einhvernveginn tekst mér síðan alltaf að vera með og skilja ekkert og svo gerast hlutir svo hratt að ég næ ekki að fylgja. Ég er svo sein... ég fór í svo marga grunnskóla nefninlega...
Ég er svo rugluð að ég veit ekki hvað ég skrifa lengur.


Aaaaaanyways... heimsækja mig á A-2 :) verð næstu viku og svo veit ég ekki meir...

...and big girls dont cry...