jáh, þá er það búið. Lífsförunautar mínar hálskirtlarnir eru víst ekki hluti af mér lengur, mér til mikillar.... ég veit ekki jú sennilega gleði. Nú bíð ég bara spennt eftir að heilsufarið fari stórlega batnandi.

Ég er búin að borða ótal magn af frostpinnum og alveg hálfapönnuköku með sykri. Það tók hálftíma. Verkjatöflurnar brýt ég svo í fjóra hluta svo ég komi þeim niður, það er æði. Hey já og líka þá get ég lítið talað sem er GLATAÐ fyrir þuríði... eeeeeeeeen ég er með bjöllur og dótarí til að reyna að ná athygli heimilisfólksins :D

Ég er líka komin heim til Reykjavíkur sem er gott og fallegt og æðislegt þó svo ég sakni nú Akureyrarinnar. Næstu fjórar helgar svo mikið skipulagðar að ég á erfitt með að skilja það sjálf.

En hey, allavega ég lifði af aðgerðina